
Lo-fi-muziek ontstond niet van de ene op de andere dag, maar werd aanzienlijk aangewakkerd door de Covid-19-pandemie. “Low fidelity”-muziek is momenteel booming op tal van YouTube-kanalen en wordt gekenmerkt door een vleugje retro door middel van eenvoudige technische apparatuur en vaak met analoge geluidsgeneratie. Dit genre classificeren als “chill-out muziek” zou misleidend zijn, omdat chill-out meestal ultrazuiver klinkt, tot op de allerlaatste frequentie. Lo-Fi schittert niet op dezelfde manier, integendeel: low fidelity kan en moet verouderd, rustiek, krakend en onvolmaakt klinken.
Een vertragende levensstijl
Lo-Fi geeft vorm aan een nieuwe en een heel ontspannen houding ten opzichte van het leven. Leun achterover, ontspan en vertraag het tempo van het dagelijkse leven. De kunst ligt in minimalisme en differentiatie. Een bijzondere esthetiek van geluid en een bewust contrast met de overgeperfectioneerde mainstream. Het lijkt alsof Lo-Fi zich heeft ontwikkeld als contrapunt van het vaak hectische en foutloze alledaagse leven in een niche, bijna onopgemerkt en is het middelpunt van de aandacht geworden in de loop van de onvermijdelijke rust.
Een geweldige community op YouTube
Er is al een enorme community ontstaan rond de Lo-Fi Study Beats. Het YouTube-kanaal “Chillhop Music” heeft momenteel ongeveer 3,05 miljoen abonnees en velen van hen zijn erg actief in de chatvensters tijdens de live video’s en mixen. Het muzikale en artistieke palet is natuurlijk breed; de video’s worden echter vaak opgevoerd met terugkerende motieven of gifs in anime stijl; zoals figuren die tijdens het studeren naar hun bureau staren.
Dat past precies in het plaatje. Omdat de geluiden zo heerlijk rustgevend, empathisch en ontroerend zijn, wordt lo-fi muziek vaak geassocieerd met met thuis, een gezellige en comfortabele omgeving. En fouten in de opnames die niet zijn weggewerkt, nemen deel aan deze sfeer, bijvoorbeeld ruis, gekraak en af en toe een hook.
(pic captured from ChilledCow YouTube channel)
Een verlangen naar imperfectie
Het is juist deze wil tot non-perfectie die grotendeels verantwoordelijk is voor de bijzondere aantrekkingskracht van deze muziek. Het is geen stijlvolle warenhuismuziek. Het geluid doet eerder denken aan de vinylplaat, soms zelfs aan de schellakplaat nadat deze voor de vijfhonderdste keer de naald heeft geraakt.
Het is niet ongebruikelijk dat de tracks ongewone geluiden en zelfs vogelgeluiden bevatten. Zoals een moderne vorm van meditatiemuziek, vaak zijn er korte sequenties die aanvoelen alsof ze eindeloos kunnen doorklinken. Qua tempo en intensiteit is het het tegenovergestelde van een rave, en meer zoals de muziekdoos die als baby boven je bed hing.
Hier zijn enkele voorbeelden
Lo-Fi is overigens ook op een bedwelmende manier te omschrijven. Een manifest of “Lo-Fi Dogma” van de Zürich culturele stichting genaamd Sound Development, beschrijft Lo-Fi sinds 2007 als het herstellen van risico’s en kansen in de productie, met opzettelijk zelfbeperkende richtlijnen, zoals het niet kunnen bewerken van iets eenmaal opgenomen; een nummer moet ook op één dag worden opgenomen.
Guided by Voices – de pioniers van Lo-Fi
Een nieuwe levenshouding voor jongeren, een reis terug naar de kindertijd voor de oudere. Puur retro. Guided by Voices werd in de jaren tachtig opgericht in Ohio. In die tijd klonk Lo-Fi nogal punk-achtig.
Pavement – +20 jaar reeds opgeheven
Pavement was ook een van de voorlopers van Lo-Fi. De USW-Amerikaanse band heeft tenslotte 5 LP’s uitgebracht en stopte in 1999. Dit maakt nogmaals duidelijk dat Lo-Fi geen recente uitvinding is, maar gewoon anders wordt geïnterpreteerd. Het doet weer denken aan de singer/songwriter-scene. Low fidelity heeft zich decennialang ontwikkeld.
Elliot Smith – de melancholische
Elliot Smith, solozanger met een aura tussen charmant en deprimerend. Emotionele teksten zijn ondergedompeld met diepzinnige muziek. Hij was vooral bekend van zijn nummer “Miss Misery”. En dat was precies het nummer dat hij uitvoerde tijdens de Oscars.
Daniel Johnston – struikelende opnames met ongebruikelijke instrumenten
Daniel Johnston gebruikt bijvoorbeeld fluiten, violen en meer. Aan deze opnames kun je zien dat ze in één keer zijn opgenomen. Perfectie is hier simpelweg niet vereist.
Lo-Fi hip hop radio with a flattering manga factor
Toen gingen decennia voorbij en veranderde Lo-Fi. Er zijn verschillende voorbeelden die op de lo-fi hiphop radiozender worden afgespeeld, bijvoorbeeld op zowel YouTube als Spotify. Prachtige geluidsfragmenten die je slaap kunnen strelen. En vooral het verlangen naar rust en evenwicht valt op. Uiteraard visueel ingelijst in een anime-motief.
Joystickmusic schreef:
Je had vroeger het Tegentonen festival in ondermeer Paradiso, Effenaar en Doornroosje waar lo fi muziek en videomakers hun werk presenteerden.
Sebado, een bij project van Dinosaur Jr. was echt te gek. Hun platen klinken krakkemikkig, maar door de optredens snap ik de humor ervan.
Toen was de beperking vooral financieel. Als je thuis opnam, dan was je sowieso beperkt in je tracks en kwaliteit. Dat het nu zelfopgelegd is, maakt muziek wel weer meer tactiel en invoelbaar. Leuk dat dit nu weer terugkomt.
Bert schreef:
Kan je dan nog cassette bandjes kopen?
Ik had vroeger zo’n Tascam 4 sporen mengpaneel cassette recorder studio apparaat, maar daar kon je best wel grappige opnames mee maken met een behoorlijke kwaliteit.
Had ik nooit moeten verkopen. Nog steeds spijt van.