Larry

Larry begon ooit met elektrisch gitaar spelen uit pure liefde voor rockmuziek. Vroeger speelde hij in een metalband, tegenwoordig vooral voor zichzelf.

Hoe ben je met muziek in aanraking gekomen?
Begin jaren tachtig keek ik een VHS-opname van Pinkpop. Wat me meteen greep, was het snoeiharde optreden van Y&T. Schreeuwende vocalen, schreeuwende gitaren en schreeuwend haar en make-up! Als zesjarige was ik door het dolle heen en verliefd op rockmuziek.

Speel je instrumenten?
In mijn tienerjaren speelde ik in een thrash/deathmetalband met een paar klasgenoten. De band heette ‘Entrails’ en ik speelde gitaar. Of we echt goed waren? Daar kun je je vraagtekens bij zetten. Maar plezier hadden we zeker! De band viel uiteindelijk uit elkaar, maar mijn band met de gitaar is altijd gebleven.

Wat was het eerste concert dat je bezocht?
Mijn eerste echte liveconcert was in 1990. Overdag nog naar de dierentuin geweest met school, en daarna in m’n eentje naar Metallica! Wat een contrast. Ik zal nooit vergeten hoe het was om mijn rockhelden live te zien, te horen en te beleven. Tot dan kende ik ze alleen van metalmagazines (waarmee ik mijn muur volplakte) en cassettebandjes. Live was het natuurlijk vele malen intenser!

En wat is het beste liveoptreden dat je hebt gezien?
Er zijn er zóveel, maar een paar springen eruit. Iggy Pop of The Prodigy bijvoorbeeld – hun energie blaast je echt van je sokken. Aan de andere kant: een live doomjazzconcert van Bohren & der Club of Gore, waarbij je letterlijk ‘strapped to your seat’ zit (ja, zittend), was ook een ervaring van een ander niveau.

Wie zou je nog graag live willen zien?
Ik zou natuurlijk dolgraag de enige echte Jimi Hendrix live willen zien. Zijn innovatie, passie en expressie zijn van het soort dat je maar één keer in je leven tegenkomt. En als het even kan: laten we dat dan meteen tijdens Woodstock doen – als dat niet te veel gevraagd is.