Harley Benton Coated Electric Guitar 009

Thomann, en veel andere bedrijven, hebben de soms wat irtitante neiging om meteen (soms dwingend) een mening over een product te vormen. Net zoals die overijverige ober die bij het opnemen van de bestelling meteen vraagt hoe het heeft gesmaakt... Dûh! Maar Thomann weet ons wel te lokken met aantrekkelijke prijzen (nog nooit iets gewonnen; ook niet als 'lokkertje', maar dat terzijde).
Blijkbaar wil Thomann heel graag weten wat ik van deze snaren vind. Nou, de enige min of meer wetenschappelijk 'gewogen' manier is om heel veel exact dezelfde gitaren onder dezelfde omstandigheden door vrijwel exact hetzelfde spelende muzikanten te laten uittesten. En dan het resultaat met een spectrometer en frequentiemeter beoordelen (nul- en eindstand ;-).
Begrijp je wat het probleem, mijn dilemma is?! Laat ik het zo stellen. In deze tijden worden nauwelijks écht slechte producten gemaakt: hooguit goede en minder goede (met een subtiel maar navenant prijsverschil). Behalve dat zijn gitaristen ook vrij conservatief en 'gezegend' met een veel te groot ego. Het kan dus zomaar gebeuren dat een gitarist merk X goed vindt, omdat het zo stoer is. Of omdat hij daarmee eindelijk eens die flitsende solo heeft kunnen inspelen..., etcera. Begrijpt u hoe lastig dit te beoordelen is...?!

Maar goed. De prijs is redelijk, vergeleken bij 'merksnaren' en meer dan redelijk vergeleken bij die andere 'gecoate' snaren. Het zou me ook niet echt verbazen als deze snaren 'via de achterdeur van een bekende fabrikant' op de markt worden gebracht: onder toezicht van Thomann-productie-eisen!

Gevoelsmatig zou ik deze snaren niet gebruiken bij CD-opnamen e.d. maar juist wel voor de 'pak-uhm-op' oefengitaar die het hele jaar door toch al in de huiskamer staat. En dan klinken ze zeker niet slecht. Hoe lang dat zo blijft, moet ober Thomann mij maar aan het einde van de maaltijd vragen.

Zo Thomann, heb ik nu eindelijk een prijs gewonnen voor deze positief-kritische 'recensie'?! Al is het alleen maar voor al mijn tijd op dit verhaal serieus op te lepelen.

Altijd voordat ik een album opneem, verwissel ik - uiteraard - altijd de snaren op al mijn gitaren. Om eerlijk te zijn, geloof ik niet zo in 'de beste' snaren; wel in matige en betere...

Feitelijk zou je alleen met twee identieke instrumenten onder exact dezelfde voorwaarden de snaren enigszins met eljaar mogen vergelijken (luchtvochtigheid, aantal speeluren, wat & hoe speel je, etc.). Als PhD-wetenschapper zou je dan ook nog 'de grotere aantallen' en statistiek moeten toepassen om min of meer tot een gewogen oordeel te komen 😉. Net als met zoveel zaken, gaat het hier vooral ook om emotie: merktrouw (= identificatie met een endorser?) en persoonlijke ervaringen.
Welnu, deze set(s) met .09 & .10 zijn relatief voordelig, klinken goed en zouden langer op toon moeten blijven (ook hier gelden vergelijkbare overwegingen van hoe meet je dat?!).
In mijn situatie is het wel prettig dat als de opnamen afgerond zijn, ik nog langere tijd kan doorspelen zonder dat de snaren helemaal dood en geoxideerd zijn...
Voor het geld een goede keuze met de gezonde verwachting van een langere levensduur. Bij andere merken betaal je daar veel meer voor en ook van die sets wordt gemeld dat het niet altijd ten goede komt aan de klank en bespeelbaarheid. Alles heeft voor- en nadelen!

Als je wat meer gitaren hebt is vernieuwen van snaren soms een dure aangelegenheid.
verouderde snaren spelen niet fijn, corrosie etc laten ze ruw aanvoelen.
ook als je ze niet veel gebruikt dan merk je dit soort negatieve zaken.
deze snaren zijn daar een positieve uitzondering op. gebruik ze nu al een paar jaar en ze verouderen vele malen langzamer dan de niet gecoate.
qua geluid zijn ze niet slechter als niet gecoate snaren, en anders is het met de versterker prima aan te passen.
behalve misschien een andere dikte wil ik eigenlijk geen andere meer