Wat maakt een goede gitaarriff?
Er zijn talloze tijdloze gitaarriffs die muziekgeschiedenis hebben geschreven. In dit artikel analyseren we de elementen die een gitaarriff écht geweldig maken. Wie weet wordt jouw volgende riff ooit beschouwd als een van de beste aller tijden. 🎸💥
Een gitaarriff moet pakkend zijn
Het spreekt voor zich: een gitaarriff moet pakkend zijn, anders wordt hij meteen vergeten. Een teken dat iets pakkend is, is dat je het makkelijk kunt meezingen of neuriën. Maar dat is niet het enige wat een memorabele riff onderscheidt van een generieke reeks noten. Laten we eens dieper in deze factoren duiken.
Schecter PT BK
Een goede gitaarriff heeft niet veel noten nodig
Hoe minder noten, hoe makkelijker een riff is om te onthouden. Dat is volkomen logisch, want ons geheugen is nu eenmaal beperkt. Een uitstekend voorbeeld van “noten-economie” is de riff in Led Zeppelin’s Immigrant Song. Die bestaat grotendeels uit de noot F# (grondtoon en octaaf), met aan het eind van de maat slechts een enkele E erbij.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Een gitaarriff moet kort zijn
Dat brengt ons bij het volgende onderwerp, dat ook te maken heeft met onze aandachtsspanne: de lengte van de riff. In Immigrant Song is de basale riff slechts één maat lang en wordt hij steeds herhaald. Dat is extreem economisch, maar natuurlijk niet de enige manier om een geweldige riff te schrijven. Veel beroemde riffs zijn aanzienlijk langer. Twee tot vier maten is gebruikelijk, acht maten komt minder vaak voor. Alles langer dan acht maten wordt waarschijnlijk te lang. Hier is een korte lijst van klassieke gitaarriffs en hun lengte:
- Smoke On The Water – Deep Purple: 4 maten
- Sweet Child O’ Mine – Guns N’ Roses: 8 maten
- Enter Sandman – Metallica: 4 maten
- Back In Black – AC/DC: 4 maten
- Seven Nation Army – The White Stripes: 2 maten
- Iron Man – Black Sabbath: 2 maten
De structuur van een riff die uit meerdere maten bestaat is ook heel belangrijk. Niet alle maten hoeven verschillend te zijn. In Smoke On The Water zijn de eerste en derde maat identiek. De tweede is een kleine variatie en de vierde is compleet anders – een A A’ A B-vorm. Dat is absoluut geniaal, want de herkenbare kern van de riff wordt vaak herhaald, met nét genoeg variatie om niet te gaan vervelen (behalve voor het personeel in de gitaarafdeling…).
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
In Sweet Child O’ Mine varieert Slash een melodie van één maat lichtjes door de hele riff heen. Hoewel de riff acht maten lang is, bevat hij genoeg herhaling om meteen op te vallen en in je hoofd te blijven hangen.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Herhaling is cruciaal
Aansluitend op het thema herhaling: om een riff echt als basis van een song te vestigen, moet hij meerdere keren aan de luisteraar worden voorgeschoteld. In de studioversie van Smoke On The Water wordt de vier maten lange riff zes keer gespeeld voordat de zang überhaupt begint. Dat was natuurlijk in het pre-TikTok- en Instagramtijdperk, toen we nog wél tijd hadden.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
The Kinks herhaalden hun éénmaat-riff in You Really Got Me bijna het hele nummer door, door deze te transponeren en over verschillende akkoorden te spelen – daardoor werd hij zéér herkenbaar.
Een beperkt bereik is genoeg voor een unieke gitaarriff
Meestal is een bereik binnen één octaaf meer dan genoeg om een unieke gitaarriff te maken. Sommigen gaan daar iets overheen (bijv. Killing In The Name – Rage Against The Machine), maar veel bekende gitaarriffs met een melodie van losse noten blijven binnen een overzichtelijk bereik.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Enter Sandman van Metallica is daar een goed voorbeeld van. De hoofdriff begint met een lage E power chord en de hoogste noot is de octaaf op de zevende fret van de A-snaar. In plaats van over de hele hals te zwerven, kun je beter een compact bereik kiezen.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Pakkende gitaarriffs hebben eenvoudige ritmes
Als het om ritme gaat, is herhaling opnieuw essentieel. Jimmy Page gaf hiervan een schoolvoorbeeld in Kashmir (Led Zeppelin). Hij herhaalt steeds dezelfde ritmische figuur, terwijl hij om de drie tellen slechts één noot van het akkoord verandert. Zo blijft het ritme – en natuurlijk de riff zelf – onvermijdelijk in je hoofd hangen. Ook Highway To Hell van AC/DC maakt gebruik van een simpel ritmisch patroon over meerdere akkoorden.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Toch is het belangrijk om de gulden middenweg te vinden tussen simpel en complex. Als het te eenvoudig is, wordt de riff snel saai, flets of monotoon. Anderzijds kan een te ingewikkeld ritme lastig zijn voor de luisteraar om aan te voelen. Net als de melodie moet het ritme gemakkelijk mee te zingen of te klappen zijn. Je kunt een eenvoudig ritme extra flair geven door de notenreeks te variëren, of een complex ritme toegankelijker maken door het notenmateriaal simpel te houden.
Een gitaarriff moet een uniek en herkenbaar geluid hebben
Melodie, ritme en een duidelijke structuur zijn de basis. Maar een goede gitaarriff moet ook goed klinken – zelfs op een akoestische gitaar. Luister bijvoorbeeld naar Smells Like Teen Spirit van Nirvana: het vervormde geluid geeft de intro-riff een enorme lading.
In Voodoo Child van Jimi Hendrix is het de wah-pedaal die de riff tot leven brengt en het geheel zijn unieke karakter geeft. Let dus ook op het geluid als je een riff schrijft – het is de spreekwoordelijke kers op de taart.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Natuurlijk moet je nog steeds zelf aan de slag met de melodie, het ritme en de structuur van je riffs. Maar we bieden je een heleboel tools om ervoor te zorgen dat jouw riffs opvallen: van wah-pedalen en karaktervolle fuzz-effecten tot choruspedalen die de sfeer van de jaren 80 weer helemaal terugbrengen.
Pedalen bij Thomann om jouw riff kracht te geven!
Als het gaat om karakter en kleur aan je sound toevoegen, zit je bij ons goed. Van expressieve wah-pedalen en kenmerkende fuzz tot choruspedalen met die typische ’80s vibe – alles wat je nodig hebt om je riff écht te laten opvallen.
Dunlop Cry Baby GCB95 Wah Wah Pedal
Boss DS-1 Distortion
TC Electronic SCF Gold Chorus/Flanger
Boss CH-1 Chorus Effektpedal
Gitaarriffs: Wat is jouw aanpak?
Hoe schrijf jij een riff? Waar leg jij de nadruk op, en hoe breng je ‘m echt tot leven?
Laat het ons weten in de comments – we zijn benieuwd naar jouw inzichten!
Een Reactie
Geef een reactie
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van Facebook. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatieU bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van Instagram. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatieU bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van X. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Meer informatie
Arnoud schreef:
veel gitaristen staren zich blind op de solo, maar het is de riff wat het nummer herkenbaar maakt en je laat dansen ( of headbangen)