Hit The Tone: Walk On The Wild Side – Baslijn

#HitTheTone

Hebben we het nog steeds over Walk On The Wild Side?

Er is ontzettend veel geschreven over wat ooit werd beschouwd als een van de beste albums in de geschiedenis van pop muziek. Transformer (1972, RCA), Lou Reed ‘s tweede solo-album combineert New Yorkse poëzie met glamor en de eerste hints van wat enkele jaren later “punk” zou worden genoemd. Met 11 liedjes ontleedt Reed zijn omgeving en laat een briljant universum van personages en stedelijke anekdotes zien. Liedjes zoals Vicious, Perfect Day, Hangin’ Around, Satellite Of Love or Walk On The Wild Side staan al tientallen jaren in het collectieve geheugen.

Ja, vertel me wat!

Iedereen kent het werk dat Mick Ronson en David Bowie in de postproductie deden en ook de deelname van illustere mensen zoals Klaus Voormann, maar misschien is er een minder bekende naam: Herbie Flowers. Geboren in Isleworth in 1938, is Flowers een contrabassist, elektrische bassist en tubaspeler, die met mensen van het kaliber van Paul McCartney, Cat Stevens, David Bowie en T.Rex heeft gespeeld. Een groot jazzliefhebber – “Ik ben in de eerste plaats een contrabassist”, zei hij ooit, en sinds de late jaren zestig merkte hij dat zijn talent en enorme melodische capaciteiten erg gewild bij de rock-‘n-roll-industrie waren. Zijn baslijnen zijn te herkennen aan hits zoals Space Oddity, Rebel Rebel, Dandy In The Underworld, Perfect Day en natuurlijk Walk On The Wild Side

Hoe kreeg hij die toon?

Naast het indrukwekkende lyrische talent van Lou Reed op Wild Side en zijn onmiskenbare stem die je gelijk meetrekt, is één ding duidelijk: wat de sfeer van het nummer creëert, is de baslijn. Flowers vertelt het in verbluffende eenvoud: “Het was simpel. Ik arriveerde en ik speelde het, in slechts één take. Jaren later zei Lou tegen me: het is jouw schuld dat ik 20 jaar lang heb geprobeerd om die melodie uit mijn hoofd te krijgen.” Het heeft duidelijk de dynamiek van het album veranderd. Hoewel de studio toen al als geluidlaboratorium werd gebruikt, koos Flowers, misschien vanwege zijn oorsprong in de jazz, altijd voor een puur geluid, zonder retoucheren of effecten. In een sessie die volgens hem amper 20 minuten duurde, nam Flowers de contrabaslijn op. Deze eerste sectie zorgde voor de robuuste, diepe en harde geluidskenmerken van het nummer. Nadat de contrabas was opgenomen, kwam Flowers met het idee om de melodie een 10e te ontwikkelen. Hij nam het op met een elektrische basgitaar en mixte de nummers. Het combineren van de 10e harmonie van de melodie met twee verschillende instrumenten resulteerde in een dikke, wat afgezwakte en klassieke toon, die tegelijkertijd heel dynamisch en vol nuances was. Luister zelf:

OK, ik ben geen Herbie Flowers, maar ik wil een contrabas opnemen. Hoe doe ik da?

Wat opnames betreft, hebben weinig instrumenten zoveel eigenaardigheden als de contrabas. Het complexe en robuuste geluid maakt het extra lastig. Meer dan de meeste instrumentalisten, zijn bassisten meestal vrij specifiek wat betreft het geluid dat ze willen. Een groot deel van het eindresultaat hangt af van de microfoons, hun kenmerken en hun plaatsing. Er zijn echter een aantal universeel aanvaarde trucs: om een natuurlijk en gedefinieerd geluid te bereiken, is het raadzaam om de microfoons tussen de 15 en 30 cm voor de brug van de contrabas te plaatsen; als de bas te grommend is, is het aan te raden om de microfoons een paar centimeter van de F-gaten te plaatsen; en voor een compact geluid zonder feedback, is het aan te raden om de microfoon in schuim te wikkelen (behalve de capsule natuurlijk) en deze achter de brug of tussen de snaren en de body te plaatsen

Oké, laten we over gear praten: een van de meest gebruikte microfoons voor het opnemen van
contrabassen is de Audio-Technica AT4080, een veelzijdige condensatormicrofoon met een figuur acht polair patroon. Om optimaal gebruik te maken van de volledige capaciteit, wordt het aanbevolen om deze op de hoogte van de F-holte van de contrabas te plaatsen, licht gekanteld naar de snaren om de details vast te leggen.

Bekijk hier een videoreview van deze prachtige microfoon:

Wat zijn de alternatieven?

Een goed alternatief voor de AT4080 is de Coles 4038 Studio Ribbon. Deze microfoon is perfect  voor het opnemen van instrumenten, maar ook zeer waardevol voor het opnemen van vocalen. Net als bij de AT4080 biedt het figuur acht polaire patroon een zeer duidelijke en gebalanceerde respons

Als het gaat om contrabas mic’en, heb je meestal een schoon, helder en gebalanceerd repons nodig. Maar moet je hiervoor dan zo’n 1000 euro uitgeven? Nee hoor, er zijn verschillende opties, tussen 300 en 800 euro:

Sontronics Sigma 2

SE Electronics VR2 Voodoo

Golden Age Project R1 Tube active

Avantone CR-14

En wat te doen op het podium?

Op het podium zou het belangrijkste struikelblok het lage volume van de contrabas tegenover andere versterkte instrumenten kunnen zijn. Om dit probleem op te lossen, is het aan te raden om clip-on microfoons te gebruiken en deze op de brug te plaatsen. In het bijzonder, is het aan te raden om ze aan een kant van de brug te verankeren, waarbij ze, zoals in het vorige geval, naar het F-gat wijzend, op een afstand van ongeveer 5 cm staan. De Audio-Technica ATM350U is misschien wel de beste keuze, vanwege zijn robuustheid en zijn vermogen om een helder en gebalanceerd geluid op te vangen. Een andere, duurdere optie is de DPA d:vote Core 4099 Bass, die gespecialiseerd is in het opnemen van de specifieke frequenties van de contrabas. Er zijn ook opties voor een lagere prijs, bijvoorbeeld de the t.bone modellen: het Ovid System CC 100 RC TQG voor slechts € 59 en het Ovid System CC 100 voor slechts €49.

Terug naar Herbie Flowers, hoe zit het met de elektrische bas?

Zoals reeds in het begin is gezegd, heeft Herbie Flowers altijd beweerd dat hij in de eerste plaats een contrabas-jazzspeler is. Echter, in het nummer waar wij het over hebben, toonde hij ook een grote beheersing van de elektrische bas. Allereerst is het belangrijk om te onthouden wat er nodig is op het gebied van DI of Direct Injection boxen. Ten tweede, en terug naar het specifieke geval van Flowers, had hij altijd al een grote liefde: de Fender Jazz-bas. Hij beweert dat zijn model uit 1959 een prototype is die nooit op de markt is gebracht en daarom zonder twijfel als een juweel werd behandeld.

Gelukkig bieden economische merken zoals Harley Benton, Squier of Marcus Miller zeer mooie alternatieven tegen betaalbare prijzen:

Hier is een mooi video voorbeeld van Herbie Flowers met zijn Fender Jazz-bas..

Conclusie

Het opnameverhaal van de baslijn van Walk On The Wild Side heeft ons een aantal lessen geleerd. We kunnen leren van de terughoudendheid van Herbie Flowers om effecten te gebruiken en te kiezen voor een rauw, natuurlijk geluid. Het gemak waarmee hij een van de belangrijkste melodieën van de vorige eeuw heeft opgenomen toont aan dat, voordat je in technische wendingen verdwaalt, het de overdracht van het idee is, wat het de moeite waard maakt. Om dit idee goed over te brengen van instrument naar microfoon naar klankbord, is net zo belangrijk. Vooral voor een bijzonder instrument als de contrabas. Voor het correct vastleggen van de nuances, maakt elke centimeter een verschil. Deze zijn de dingen die het verschil kunnen maken tussen wat acceptabel is en wat uitstekend is. ✨

Toon alle blogs door Larry