Hit The Tone – My Bloody Valentine & Akai Samplers

My Bloody who?

We hebben het over een van de meest iconische bands van de afgelopen 30 jaar en een van de grootste mijlpaal-albums van het shoegaze-genre: Loveless (Creation, 1991). Ja: shoegaze, het genre dat eind jaren 80 in het Verenigd Koninkrijk ontstond en dat gekenmerkt werd door noise-rock en dream-pop te mengen. De naam van het genre kwam voort uit het feit dat de gitaristen naar hun schoenen – in feite hun gitaarpedalen – kijken in plaats van naar het publiek. Ride, Slowdive, Lush, The Boo Radleys of Pale Saints zijn enkele van de grootste voorbeelden, en natuurlijk de band die we hier mee te maken hebben, het Dublin-kwartet onder leiding van de briljante Kevin Shields.

Waarom is deze band zo belangrijk?

In februari 1989, een jaar na het uitbrengen van het opmerkelijke album Isn’t anything (Creation, 1988), ging My Bloody Valentine naar Blackwing Studios in Southwark (Londen) om hun tweede album op te nemen. De rest is geschiedenis. Weinig albums in de genealogie van populaire muziek combineren zo’n onrustig creatieproces met een invloed in latere decennia als die van Loveless. Kevin Shields, leider van de band, wilde direct een “nieuw geluid” creëren. De opnames duurde 2 jaar. Het kwartet wisselde meerdere malen van studio, huurde en ontsloeg ingenieurs (in totaal 16 deelnemers), en was slechts een week verwijderd van het failliet gaan van Creation, een van Engeland’s grootste alternatieve muzieklabels op dat moment. Maar het resultaat was het waard. Hoewel het geen bestseller was, werd Loveless warm door de critici onthaald. Zevenentwintig jaar later wordt het tweede album van My Bloody Valentine met zijn luide gitaren en heldere melodieën als een van de beste albums aller tijden beschouwd. My Bloody Valentine heeft laten zien dat je in gitaarmuziek nog steeds iets moderns kon maken. Nog een laatste, maar heel belangrijke detail: Kevin Shields heeft 22 jaar gewacht met het uitbrengen van nog een album met My Bloody Valentine! De reden? Hij zei dat hij niets dat inferieur was aan Loveless wilde publiceren

Hoe was het gedaan?

Een cruciaal element in de opname van Loveless: het gebruik van samplers. De drummer, Colm Ó Cíosóig, kon bij het grootste deel van het proces niet aanwezig zijn – hij speelde alleen op twee nummers, Only Shallow and Touched, dus moesten de drumtracks gesampled worden. Hiervoor gebruikte Kevin Shields fundamenteel de AKAI S1000 sampler, een digitale 16-bits/44,1 kHz stereosampler. Dit is een van de eerste 16-bits samplers in de professionele categorie. Als het ging om cutten, splicen, crossen en het samenstellen van geluidloops van hoge kwaliteit was zijn veelzijdigheid zijn belangrijkste eigenschap. Alan Moulder, de ingenieur met wie Shields het meest werkte, zei: “Sampling was voor ons onbekend. We kenden de S1000 nauwelijks, dus het was allemaal een continu proces van exploratie en leren. Van tijd tot tijd hoorden we dat de geluiden tegen onze wil werden geknipt en gemixt. Nu weten we waarom: we hebben polyfonie misbruikt. Ik weet nog dat we niet wisten hoe we het moesten repareren, en Kevin werd maar verliefd op enkele van die geluiden.

Hoe doe ik het thuis?

Tenzij je een AKAI S1000 op een Russische vlooienmarkt vindt, is het misschien moeilijk: AKAI stopte reeds in 1993 met het maken van deze sampler. Gelukkig is het Japanse bedrijf doorgegaan met het maken van zeer goede kwaliteit samplers die voor verschillende budgetten zijn aangepast: het beste van allemaal is de MPX16, de verbeterde versie van de MPX8. Dit is een sampler die WAV-bestanden op SD-kaarten kan afspelen en opnemen. Er zijn twee opties om de samplers te triggeren: rechtstreeks vanaf hun pads (MPC-type) of vanaf een externe MIDI-controller, via USB of standaard MIDI-ingangen. Dit betekent dat de MPX16 tezelfdertijd pad-gebaseerd kan zijn en geluiden of clips kan triggeren.

Net als zijn voorganger, neemt deze sampler met 16 bit/44,1 kHz geluid op. Dit gebeurt via de kwart inch-ingangen of met de meegeleverde stereomicrofoon. Ze worden dan rechtstreeks op de SD-kaart opgeslagen. Een andere optie is om clips aan elke pad toe te wijzen en ze individueel aan te passen. Andere kenmerken: LCD-scherm en achtergrondverlichting pads, USB of voeding inbegrepen, de mogelijkheid om geluiden te laden met een SD of om de sampler zelf als kaartlezer te gebruiken. Akai voorzag gebruikers ook van software om de sampler te beheren. Hier is een voorbeeld van wat er met een paar samples kan worden uitgevoerd:

Andere alternatieven

Afgezien van AKAI zijn er veel alternatieven van andere merken. Laten we bij de hoogste prijs en beginnen:

Boven de 1000 euro hebben we twee hoofdkandidaten:
de uitstekende Pioneer Toraiz SP-16 en Elektron Octatrack MKII

In de gemiddelde prijsklasse (van 400 tot 500 euro) vinden we de zeer veelzijdige Roland SP-404A en de Korg Electribe Red

In de laagste budgetcategorie, inclusief samplers voor minder dan 200 euro: de klassieke Korg Volca-sample en de goedkoopste optie, de Teenage Engineering PO-35, voor een lage prijs van 90 euro:

Conclusie

De odyssee van het opnemen van Loveless leert ons verschillende dingen. Een daarvan is, zoals we in het begin hebben opgemerkt, het idee dat je met traditionele tools altijd iets nieuws kunt creëren, hoe onmogelijk het ook lijkt. De tweede belangrijke les heeft betrekking op het gebruik van technologie: historisch gezien is Loveless aan elektrische gitaren gerelateerd en daarom het gebruik van analoge instrumenten. Een aandachtige studie van het opnameproces onthult echter de belangrijke rol die samplers hebben gespeeld in de creatie en het unieke karakter ervan: My Bloody Valentine was niet bang om technologie te gebruiken bij het realiseren van de ideeën die ze in hun hoofd hadden. De laatste grote les heeft hiermee te maken: vóór dit album was het Dublin-kwartet een veelbelovende band die soepel op weg was naar een solide carrière. Dit was echter niet voldoende voor Kevin Shields. In zijn hoofd mikte hij veel hoger, creatief gesproken. “Het creëren van een nieuw geluid” is een doel dat vele grote muzikanten met elkaar gemeen hebben en dat voortkomt uit deze persoonlijkheidskenmerken: nieuwsgierigheid en het verlangen om te experimenteren en te leren. Zonder deze eigenschappen zou rock-‘n-roll niet eens bestaan en dit is belangrijk om te onthouden om zo rock nog generaties lang in leven te houden. ?

Toon alle blogs door Larry