Hit The Tone! Mac DeMarco en zijn gadgets

Gedurende de geschiedenis van de populaire muziek is er een constante strijd geweest tussen plechtigheid (in termen van geluid en tekst) en een gevoel voor humor. Enkele van de beste muziek die ooit gemaakt is, balanceert op magische wijze tussen het redden van de wereld en het belachelijk maken van de absurditeit ervan. Progressive rock en punk, grunge en brit-pop bevatten voorbeelden hiervan en Mac DeMarco slaagt er ongetwijfeld in deze magische evenwichtsoefening. Zijn muziek kan worden begrepen als de sarcastische -en briljante- reactie op het messianisme van de pop- en rock-iconen uit de geschiedenis. DeMarco belichaamt het tegenovergestelde van de overdreven commerciële pop: lichtheid, eenvoud, vintage integriteit, een gekke bijna vulgaire humor (vooral op het podium) en onmiskenbaar aanstekelijke melodieën. Met zijn drie LP’s en twee EP’s heeft deze Canadees een band tussen janglepop en low-fi psychedelia ontwikkeld. En het resultaat? Onweerstaanbaar!

10 mei: vandaag brengt Mac zijn nieuwe album uit, genaamd “Here Comes The Cowboy”

Vertel me alsjeblieft meer!

Aangezien Mac zijn geheimen niet (volledig) onthult, is het aan ons om naar de details te kijken en te luisteren. Naast het gebruik van vintage gitaren, is een van de grootste geheimen van DeMarco’s geluid het toepassen van effecten op de gitaren. De Boss CE-2w, een van de permanente effectpedalen in zijn arsenaal is een combinatie van chorus en vibrato van de legendarische CE-1 en CE-2, sleutelfiguren in het geluid dat we met janglepop en C-86 associëren, waaruit onze Canadese held blijkbaar inspiratie opdoet. Twee van de geheimen van DeMarco’s gitaren zijn zijn smaakvolle gebruik van reverb en delay. Wat de eerste betreft, gebruikt hij meestal de vintage getinte Electro Harmonix Holy Grail, en voor de delay is zijn favoriet de Boss DM-2W Delay, een klassieker uit de jaren ’80. De Electro Harmonix POG2, is een generator van polyfone octaven, waarvan DeMarco zelf zei: “Het maakt gewoon dat je gitaar als een raar kerkorgel of iets vreemds klinkt. Het is een cool ding. Het is een raar, raar geluid.”

Oké, maar zijn geluid bevat niet alleen maar gitaren!

Juist, het is tijd om over synthesizers te praten! Zoals we eerder al zeiden, is een kenmerk van alle apparatuur die door de Canadees wordt gebruikt het uitgesproken vintage-karakter. Het is hetzelfde verhaal met zijn synths: een van zijn favorieten is de Californische Prophet-5 vervaardigd tussen 1978 en 1984. Gelukkig biedt de markt van vandaag ons alternatieven: een van de meest opvallende, is zonder twijfel, de Dave Smith Instruments Prophet REV2-8.

Dit is een achtstemmige polyfone analoge synthesizer (Prophet-5 had natuurlijk vijf stemmen). Acht stemmen, uitbreidbaar tot 16 via een externe Voice Card, en uitgerust met upgegrade ingebouwde software (een van de meest voorkomende klachten van muzikanten die vorige versies gebruikten), polyfone step sequencer met maximaal 64 stappen (6 noten per stap), 512 Factory voorgeprogrammeerde programma’s (4 banken met 128 presets) en 512 volledig aanpasbare gebruikersprogramma’s.

Een andere synthesizer die bij de smaak van Mac past, is de Roland Juno-DS 61, erfgenaam van de legendarische Juno-60. Dit is een van de meest intuïtieve synthesizers die er zijn. Om deze reden, en voor de redelijke prijs, wordt het meestal aanbevolen voor muzikanten die de wondere wereld van synths betreden.

De Juno-DS 61 bevat een polyfonie van maximaal 128 stemmen, 256 User Memory Patches (8 drumkits en 128 Performances) en Intuïtieve 8-track Pattern sequencer met nonstop loop opname, ideaal voor het snel en veilig opnemen van songschetsen.

Een ander model om te overwegen is de Yamaha Reface DX, een compacte 37-toetsen synthesizer in handig transport formaat (gemeenschappelijk voor alle Refaces) met de mogelijkheid om met batterijen te werken, en toetsen op 85% van hun gebruikelijke afmetingen waardoor het meer als een desktopmodule eruit ziet. Wat de werking betreft, moet worden gezegd dat vrijwel alle tekenen van functionele complicaties geëlimineerd zijn.

We beëindigen deze sectie met twee zeer veelzijdige Korg modellen. Het eerste model is de Korg microKORG, een analoge modeling synth, zeer draagbaar vanwege zijn kleine formaat en gebaseerd op de geluidsengine van de geweldige Korg MS-2000. Het heeft drie octaven en biedt 4 polyfone stemmen. De ingebouwde microfoon maakt het mogelijk om met een vocoder te werken. Daarnaast is het uitgerust met een arpeggiator, resonantie filter, een groot aantal effecten en ingangen om externe audios te beheren.

De tweede, met zeer vergelijkbare maar iets meer gevarieerde functies, is de Korg microKorg XL+, met een achtstemmige polyfonie, een 16-band vocoder en 128 preset sounds. Het grote verschil met de microKorg is zijn geluidsengine.

Nog meer synthesizers?

In dit geval zijn het synths die een apart hoofdstuk verdienen. We hebben het natuurlijk over Moog. Door velen beschouwd als de beste, meest complete, dynamische en veelzijdige synthesizers ooit gemaakt, zou het onvergeeflijk zijn om de synthesizers af te sluiten zonder over minstens drie of vier van hun referenties te praten. Want Mac DeMarco gebruikt ongetwijfeld ook Moogs. We beginnen natuurlijk met de Moog One.

Verkrijgbaar in versies met 16 stemmen en 8 stemmen, is dit echt een juweeltje, een multitimbbrale synthesizer met 3 oscillatoren (VCO) per stem, met de capaciteit om complexe golfvormen te genereren, dubbele filter (Moog-stijl ladder en Multimode-variabel filter, met HP, LP, BP en notch karakteristieken) en 4 LFO’s en 3 enveloppen in elk van de secties.

De Subsequent 37 is een ander zeer opmerkelijk model. We hebben het over een 37-toetsen synthesizer, met Mono- en Duo-paraphonic-modus, arpeggiator, step sequencer en, onder andere, 256 presets. Het is ook bekend om zijn enorme en gebalanceerde respons in zowel bas als treble.

De Grandmother mogen we natuurlijk niet vergeten, een semi-modulaire 32 toetsen synthesizer met arpeggiator, geïntegreerde hardware -veergalm gebaseerd op de Moog 905 en slaat maximaal 3 reeksen op met maximaal 256 noten.

We sluiten af met de Sub Phatty, een monofone synthesizer die hoewel het misschien iets minder luxe lijkt dan de eerder genoemden, is het nog steeds een Moog, en dat is altijd een garantie voor kwaliteit. De Sub Phatty, met een prijs van € 739, is ontworpen voor budgeten die de grote technologische mastodons zoals de Moog One of Subsequent 37 niet kunnen veroorloven. Maar let op: dit is wel een zeer veelzijdige synthesizer: 16 presets, Analoge Multidrive-Circuit voor Distortion, 2 oscillatoren met instelbare golfvorm, en sub-oscillator met blokgolf zijn enkele van zijn kenmerken. Daarnaast kan je er met een geschikte software editor veel uit halen. Bekijk deze demo:

Conclusie

Als je naar de gadgets van Mac DeMarco kijkt is een ding duidelijk: hij weet welke technologie hij moet gebruiken om precies het jangle-psychedelische “jizz jazz” geluid te produceren, dat we op zijn albums horen. Zonder een heel duidelijk beeld van wat hij wil, zou het onmogelijk zijn om met zo’n groot aantal synths en pedalen zijn concrete liedjes op te nemen. Zoals altijd het geval is: is de songwriting heel belangrijk. Van daaruit bloeien de liedjes esthetisch op, en dat is precies waar Mac’s vindingrijkheid schijnt.

Toon alle blogs door Larry